شعر عن الصداقة
الصداقة أنعدمت بهذا الزمان وسرى فى قلبى انا فاظ المكان .
ودى اتكلم واشعر بالامان ودى اشكى وسرى ما ودى يبان .
وينج انتى يا الصديقة اللى اتورج لو عبرت بحور ما ظنتى أحصلج .
فى خيالى ارسمك صورة وأصورج اذ توزع على كل اللى يدورج .
وثق عندى ان الناس بتحبج حب فى الاية الحبيبة اية بختج.
أنتى صورة فى خيالى وغرت منج اه لو كنتى الحقيقة صج بختج.
ليه سمعتى الناس تذكر لج عيوبى تسترين العيب وتميلين صوبى.
وليه سمعتى الكل ينهش فى جنوبى جلتى مجلسكم حشا ماهو بصوبى.
دايم اخبارج سعيدة ودايما رايج سديدة وغيبتج وااله فجيدة جول دايم انا علمى.
بنت عمى وبنت خالى مدرى عنهم ونا ادرى بج غريبة منتى منهم .
انتى ما عنديج مصالح مو مثلهم انتى اجر واعلى عند اللى خلقهم .
أحمد الله يوم بلغنى بشوفج ما ابالغ انتى اثبتى وجودج .
تتبعين الدين يشهدلج سجودج وبحجوج الناس ما تفضى حدودج .
انا اشوف الخير كله فى وجودج انتى درة فى زمن يندر وجودج .
كان جاى على اقرا
